Geen mens is hetzelfde en geen rouw is hetzelfde. Zoals ieder mens anders is, zo rouwt ook ieder mens op zijn eigen manier. Waar de een na een verlies heel daadkrachtig is, kan de ander overmand door verdriet niet meer in staat zijn om keuzes te maken. En waar de een het verlies eerst lijkt te ontkennen, voelt de ander een heftige boosheid en is een derde vooral intens verdrietig. Ook mensen binnen één familie kunnen mensen heel verschillend reageren. Hier begeleid ik jullie graag bij.
Aandacht voor ieders verdriet
Het verlies van een dierbare raakt daarnaast ook vaak aan een eerder verdriet of gemis. Veelal komt dit in de week van het afscheid naar voren. Ook dit is heel persoonlijk. Het hoort bij rouw en het is belangrijk om hier aandacht aan te besteden en oog voor te hebben, zonder dat het gemeenschappelijke doel uit het oog wordt verloren: het verlies en het afscheid van de dierbare. Uiteindelijk brengt juist het gezamenlijke verlies de familie bij elkaar.
Tijd voor gezamenlijk verlies
Als het lukt om over eigen verliezen en belangen heen te stappen, kunnen er soms nieuwe inzichten ontstaan. Door een verlies ontstaan vaak ook nieuwe of andere verbindingen en contacten die alle betrokkenen de kracht en moed geven om weer verder te gaan. Door tijd te nemen voor ieder persoonlijk verhaal, voelt men zich gezien in eigen verdriet en pijn. Als dit eigen verdriet wat lucht krijgt, is er daarna vaak weer meer ruimte voor het gezamenlijk verlies.
